Een stap terug

Vaak is het zo dat je niet altijd in de gaten hebt hoe goed je het hebt. Je wil meer of  simpelweg gewoon veranderen, iets anders, niet vastroesten. Je neemt de beslissing, telt af en dat is het zo ver. Met spijt in het hart neem je afscheid van het vertrouwde, trek je de wijde, onbekende wereld in. Voor iets nieuws. Een nieuwe uitdaging.

Weet je veel dat het een echte uitdaging wordt. De eerste periode lijkt alle goed te gaan. Stress, weinig staat op punt. Je kan het, je gaat er voor. Elke dag een nieuwe uitdaging. Uitdagingen die je in de korte tijd het hoofd niet meer kan bieden en aankomen als tegenslagen. Elke dag en week opnieuw. Je raakt jezelf kwijt, je weet niet meer wie je bent of wat je wilt. Je wilde verandering, maar is het dit waarop je had gehoopt?

Dan komt het moment waar je beseft dat je een verkeerde beslissing hebt genomen. Je lichaam begint eronder te lijden, je moraal en je sociaal leven. Wetende dat ze je op je vertrouwde plek met open armen zouden ontvangen, durf je keuze wel maken om terug te keren? Kan je wel terug? Terug naar waar het goed was, warm en vertrouwd. Terug naar de plek waar je “groot” geworden bent, waar je omringd werd door mensen die je liefhadden. Terug naar waar je je goed voelde. Terug naar die plaats waar jij voor jezelf besliste dat het tijd was voor iets anders.

En ja. Je kiest voor jezelf, ook al betekent dit ook dat je je trots opzij moet zetten. Een kleine deuk in je zelfzekerheid, in je vertrouwen in de wereld en in jezelf. Maar op het moment dat je deze keuze maakt en je voelt de druk van je schouders glijden, dan weet je dat je de juiste keuze hebt gemaakt. Dan weet je, deze keer zit mijn beslissing goed.

Zo ook heb ik de keuze gemaakt een stap terug te zetten. De last viel van mijn schouders en ik wist dat het goed zat.